Klimek i Klementynka
Nasza Księgarnia, 1969
Koniec
osiemnastego wieku to trudny dla Polski czas. Okrojona podczas
pierwszego i drugiego rozbioru nie podniosła się z upadku mimo licznych
działań, mających obronić ją przed naciskającymi z trzech stron wrogami.
Ostatnim dużym zrywem była insurekcja kościuszkowska, powstanie pod
wodzą Tadeusza Kościuszki, generała w sukmanie, który potrafił
poprowadzić za sobą nie tylko tę część szlachty, której jeszcze zależało
na wolnej Polsce, ale i masy chłopstwa i mieszczaństwa, tworząc z nich
oddziały kosynierów i milicji miejskiej.
Jednym
z epizodów powstania z 1794 roku była insurekcja warszawska, w której
polskie wojsko wespół z mieszkańcami stolicy podjęło walkę z żołnierzami
rosyjskiego garnizonu – podczas trzydniowych starć zlikwidowano
wszelkie gniazda oporu. Mieszkańcy miasta wzięli aktywny udział zarówno w
walkach, jak i późniejszym podtrzymaniu oporu: na wezwanie przywódców
chętnie stawiali się do kopania szańców wokół Warszawy i czujnie
pilnowali, by wróg nie poznał planów i nie uniemożliwił skutecznej
obrony. Wśród warszawiaków aktywna była rodzina jurysty Andrychiewicza, w
której najbardziej wyróżniały się jedenastoletnie bliźnięta – Klemens i
Klementyna. Czarnowłose, podobne z wyglądu i zachowania do diabląt
wcielonych, absorbowały uwagę rodziców, służby i wszystkich znajomych.
Czytaj dalej...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz